Met het ontwerp voor ongeveer 30 woningen in de Poelpolder bij ’s Gravenzande willen we het landschap eren dat er straks niet meer is. In het Westland is al veel gebouwd en het vroegere polderlandschap verdwijnt langzaam maar zeker. In het masterplan voor de ontwikkeling van ‘Waelpark’ in ’s Gravenzande worden gelukkig de bestaande landschappelijke en ecologische structuren in de Poelpolder als belangrijkste dragers aangeduid. De vaart, de ecologische verbindingszones en afwateringssystemen die het oorspronkelijke land hun structuur gaven, zijn de onderlegger voor verdere ontwikkelingen. Wij willen in ons voorstel van ‘Polderhuizen’ de nieuwe bewoners toch het gevoel geven ‘middenin’ de polder te wonen.

De vier clusters liggen gezamenlijk op een lange en smalle strook tussen de Nieuwe Vaart en de voormalige anti- tankgracht. Allebei prachtige open, lange en groene ‘linten’ in het toekomstig volgebouwde landschap. We proberen zoveel mogelijk woningen op deze ‘linten’ te oriënteren. De woonkamer ligt direct aan bijvoorbeeld de ecologische zone en daar komt niets tussen. Geen auto’s, geen straat en geen tuinafscheidingen.

Aan die zijden dus rondom de clusters, hebben we een zone voor een pad gereserveerd van 1,5 meter en hebben de woningen een ondiepe voortuin. De woningen liggen zo dicht mogelijk aan de randen van het landschap. Het pad is voor iedereen en de postbode zal via deze kant de brieven bezorgen. Aan de achterzijde en tussen de achtertuinen zijn de erf afscheidingen hoog en aan de voorzijde zijn alleen lage, groene erf afscheidingen tussen de tuinen onderling voorzien.

Aan de achterzijde van de woningen of de binnenzijde van de clusters komt een zone van minimaal 6 meter breed waar de auto’s (in één richting) in kunnen rijden om zo op eigen terrein te kunnen parkeren. Alle woningen hebben 2 parkeerplekken op eigen terrein, in de achtertuin. Door de entree’s aan de zijkant te maken, kun je de woningen zowel vanaf het binnenterrein (auto) als vanaf de groene zijde benaderen. Maar we hebben het vooral gedaan om de woonkamer in zijn geheel aan het landschap te kunnen laten grenzen.

Het gevraagde programma voor deze kavels zijn tweekappers en vrijstaande woningen. De woningen kunnen heel goed van elkaar verschillen maar we denken dat we in kapvorm en kleur van de baksteen moeten zoeken naar deze ‘samenhang’. In het algemeen liggen de kappen van de woningen evenwijdig aan het landschap. De woningen op de hoeken, zijn hierop de uitzondering omdat een zadeldak maar één richting kent. De Polderhuizen hebben allemaal een schoorsteen om het ‘landschappelijke’ karakter te versterken. De woningen hebben verschillende beukmaten en afmetingen maar zijn ontworpen met dezelfde kenmerken. Grote ramen geven vanuit de woonkamer en slaapkamer optimaal zicht op de polder. De Polderhuizen hebben hun kenmerkende elementen op verschillende schalen. Het dak en de schoorstenen zijn van veraf te zien en als je dichterbij komt, worden meer details zichtbaar. Het metselwerk onder de schoorsteen komt ‘getrapt’ naar buiten en op sommige plekken is in grote gevelvlakken het metselwerk 2 cm verdiept. De buitenbergingen zijn losse ‘schuurtjes’ in de achtertuin zodat het omringende landschap goed zichtbaar is.

De huizen en de polder in ons ontwerp zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De woningen staan in het landschap alsof ze er altijd al hebben gestaan en zijn ‘ingetogen’ van karakter. Het is onze bedoeling dat ze de locatie versterken en er niet mee concurreren. Zoals een dijkhuis of een boerderij of arbeiderswoning in een landschap kan passen. Voor ons passen deze ‘Polderhuizen’ het beste op deze plek. Dus eigenlijk ‘onderscheid door samenhang’. Onderscheidend als woonomgeving en samenhang om het karakter van de plek te versterken.